Hallo lieve blog-volgers,

Met een dubbel gevoel schrijf ik dit blog. Is dit het laatste wat jullie van ons te lezen krijgen, of niet?

Vandaag was in ieder geval onze laatste dag in Haines City, Florida. Morgen begint de lange reis naar Miami. Volgens Google Maps een rit van 226 mijl (oftewel 374 km). Duur 3 uur en 54 minuten. We gaan niet via de bekende Florida's Turnpike. Hierdoor hoeven we geen tol te betalen. En we hebben de tijd aan ons zelf, we mogen toch niet voor 14:00 in het appartement. Dus rustig aan is ons devies voor morgen.

Maar eerst nog vandaag. Vanochtend lekker rustig aan gedaan. ROnd 9:30 ontbeten en de eerste dingen ingepakt. Nikita heeft bijna de hele dag in het zwembad gelegen ("In Miami hebben we geen zwembad voor ons zelf, dus nu kan ik er nog van genieten"). En niet Nikita alleen, ook hebben we met z'n 5en nog even lekker gezwommen en een potje watervolleybal gespeeld. Daarna nog rustig verder de koffers inpakken, opruimen, laatste wasje doen en nog meer zwemmen. Ik ben nog even snel naar de Walmart gereden voor appels en vuilniszakken. Nel haar moederdag kadootje was kapot, dus ook daar nog even voor gekeken, maar zonder resultaat. Walmart had het kadootje niet meer. Nu moeten we nog wat anders voor verzinnen. Onderweg nog wat fotootjes gemaakt van, voor ons dan, herkenbare en mooie plekjes. Met ons bedoel ik dan eigenlijk Sabrina en mezelf.

Rond 17:00 hebben we gegeten. De laatste restjes die over waren. Nog wat patat, er lag nog een pizza en van de barbeque waren er nog een paar hamburgers over. Onze kokkin had deze lekker bereid. Nikita heeft nog wat op de laptop gekeken (NN ph o, volgens haar). Wij hebben ondertussen nog wat verder ingepakt. We zijn zover, dat morgenochtend de laatste dingetjes hoeven te worden ingepakt. Wel hebben we ondertussen 5 overvolle koffers. Gelukkig hebben we nog 2 rugtassen en een trekkoffertje over, waar morgenochtend de laatste spulletjes in verdwijnen.

Om 18:02 werd er voor mij gezongen: het was 4 mei geworden in Nederland. Direct felicitaties in ontvangst mogen nemen van iedereen hier. Nikita verontschuldigde zichzelf nog dat ze niks voor mij had, maar dat ze het goed maakt zodra we in Nederland zijn. Ik ben zeer benieuwd wat dat gaat worden.

Dit schrijvende ben ik er mij van bewust, dat mama Lenie 42 jaar geleden de Onedin Line zat te kijken en dat een van de personages in deze serie beviel van een kind. Deze uitzending was op 3 mei 1974. 's Avonds was het zover, de eerste weeën begonnen en een paar uur later was ik geboren. Ma wordt altijd rond 3:34 wakker, zodra zij haar laatste keer persen erop heeft zitten. En aangezien het ondertussen 3:34 in Nederland is, denk ik aan haar. En aan deze dag, aangezien deze dag ook voor mij 6 extra uurtjes heeft. Net zoals onze trouwdag.

Ik ben opzich klaar met het verhaal, maar ik wacht net zolang tot het 3:34 is. Als "eerbetoon" wil ik (wellicht) deze blog plaatsen op deze magische tijd.

Ik merk ook dat het een beetje een persoonlijk blog is geworden. Ik hoop niet dat jullie dit erg vinden.

Veel liefs en dikke kussen van,

Nel, Hans, Sabrina, Nikita maar vooral van mijzelf