Hoi lieve volgers van ons blog,

Allereerst bedankt (ook namens Sabrina) voor de lieve felicitaties die we via FB en persoonlijkmochten ontvangen met ons 8-jarig huwelijk. Dank allemaal voor de lieve woorden. Dikke kus voor jullie allemaal.

Vanochtend hoefde we niet vroeg uit de veren, aangezien Legoland praktisch om de hoek ligt. Volgens Google Maps was het 22 minuten rijden, en dat klopte ook wel ongeveer. Het park ging om 10 uur open, dus rond 9:15 weg. Voordat je klaar bent met parkeren, plassen en je toegangskaartjes hebt verzilverd, ben je al gauw een goede 15 minuten verder. Nog even wat inside informatie: het park bestaat sinds 2011. Dus heel veel bouwwerken in de lege stukjes groen, kom je nog niet veel tegen. En de bouwwerken die er staan, doen soms een beetje gedateerd aan. Ik denk, dat het soms oude bouwwerken uit Denemarken zijn, die over zijn gebracht naar Florida. Maar dit mag de pret niet drukken. We moesten wel een beetje doorlopen, aangezien het park ook weer vroeg ging sluiten (17:00). Dus snel de pas erin. Nikita was teleurgesteld dat ze in Seaworld niet in de kinderachtbaan kon, maar dat werd vandaag ruimschoots goed gemaakt. Elke achtbaan in Legoland is geschikt voor kinderen en er gaat er geen één over de kop. Dat durft ze niet, dus elke achtbaan kon ze in. Verder zijn we een uitkijktoren (á la de pagode in de Efteling), draaischommel (ik en Nel niet, foto's hé

), schietattractie á la Buzz Lightyear in Disney en een waterattractie (vooraf gemeld dat je drijfnat wordt) geweest. Die laatste was echt niet gelogen nat. Allemaal waren we tot op onze onderbroek nat. Niet alleen moet je doelen raken, maar je kan ook door andere bootjes en vanaf de kant worden natgespoten. Dit tot grote hilariteit van iedereen, en niet alleen van ons. Mensen langs de kant "per ongeluk" nat maken en ook watergevechten expres met ze aan gaan waren leuke dingen om te doen.

Rond 16:15 had ik nog een verrassing voor Sabrina: het was immers ook onze trouwdag. In Cypress Garden (een klein stadspark alleen toegankelijk via Legoland) stond een klein kapelletje. Ik had in Nederland al voorbereidingen getroffen om hier onze trouwgeloften opnieuw uit te spreken. Dit kan ook wel via een officieel trouwbureau/-locatie maar begint bij $400,- en dan sta je met 15 minuten weer buiten. Verder krijg je voor deze prijs, géén aankleidng en géén foto's, alleen de ambtenaar van de burgelijke stand. Wil je wel aankleding en/of foto's erbij, dan gaat de prijs gelijk "groot" omhoog. Aangezien dit niet binnen het budget paste, had ik een andere benadering bedacht. En dat is deze: tijdens het uitbrengen van de trouwgeloften, kan je een "sand-ceremonie" doen. Dit houdt in, dat de bruid en bruidegom allebei zand (met een verschillende kleur) in een pot/container/what ever gieten om de liefde voor hun beide uit te spreken en te laten zien dat 2 individuen 1 leven aangaan. Als optie kunnen ook kinderen hierin deelnemen. Ik heb Nikita hierin ook betrokken (ze wist wel dat ik het zand gekocht had, maar niet dat er 1 kleur voor haar was). Dit was voor Sabrina en mij allebei een leuk moment. Tuurlijk kwamen er bij beide wat emoties vrij, maar Sabrina vond het mooi dat ik dit voor haar had geregeld. Surprise schatje, ook na 8 jaar huwelijk en bijna 12,5 een relatie hebbend. Ik kan je nog steeds verrassen, en daar ben ik blij om.

Ondertussen ging het park bijna sluiten, en er "moesten" nog wat inkopen gedaan worden. Nikita had 's morgens al een Legodoos gekocht van haar eigen centjes. Sabrina en ik hebben samen 1 doos gekocht voor ons huwelijk, en ik heb 1 doos gekocht voor mijn verjaardag. Nog even snel de foto's regelen (is niet helemaal goed gegaan, foutjes op de website) en dan door naar Eagle Ridge Mall voor het avondeten. Uit eten zat er niet meer in, na de aankopen in Legoland. Maar het smaakte er niet minder om (op de lasagna na van Sabrina).

Wel vonden we de kaartjes voor Legoland aan de forse kant. $89,- aan de kassa voor 1 dagje bezoek, waarbij niet alles open was, en een korte openingstijd. Aangezien we de kaartjes in Nederland al goedkoper gekocht hadden, viel dit dus wel mee. Maar toch... Veel geld, voor weinig kwanti- en kwaliteit. Misschien dat we volgend jaar wel Denemarken zelf gaan bezoeken. Maar dat is nog ver weg.

Bij thuiskomst even het water van de waterattractie eraf spoelen in het zwembad. Tijdens het watergespartel begon het in ene te regenen en te onweren. Dus maar het zwembad uit en gaan douchen. Sta ik met Nikita onder de douche, hoor ik ineens Sabrina roepen dat ik moet opschieten: het terras staat blank. Ik denk: dat valt wel mee. Maar niet dus... Hans heeft het terras "droog" staan vegen (zie de foto). Nikita ligt nu op bed, en wij gaan ons opmaken voor een opruimdag morgen. Het is onze laatste dag dan in Haines City, Florida. 4 Mei (op mijn verjaardag ja) vertrekken we naar Miami om daar nog een paar dagen te genieten van onze vakantie.

Wij gaan zo naar bed, en jullie dag begint alweer bijna. Morgen maak ik misschien wel ons laatste blog, maar dat merken jullie wel. Als het goed is hebben we in Miami internet, maar als dat toch niet zo is, of niet werkt, dan lezen jullie onze laatste avonturen als we weer in Nederland zijn.

In ieder geval, tot morgen voor ons (misschien wel laatste) blog over onze belevenissen.

En nogmaals dank voor de felicitaties, ook namens Sabrina.

Dikke kus en veel liefs van ons,

Nel, Hans, Sabrina, Bas en Nikita