Hallo nieuwsgierige thuis (en ook een beetje in Amerika),

Gisteren was niet mijn laatste blog. Het had wel wat voeten in de aarde, maar dat komt zo wel.

Als eerste wil ik iedereen bedanken voor de felicitaties: via FB, per kaart, per Whatsapp en persoonlijk. Het doet me goed om te merken dat ook hier de felicitaties zijn overgekomen. Zoveel warmte....

Maar oké, genoeg persoonlijk geouwehoer. Daarom lezen jullie dit blog niet. Jullie willen weten hoe het ons vandaag vergaan is. En ik kan maar 1 ding zeggen: nat en stormachtig.

Vanacht werden we al opgeschrikt door on- en noodweer. Sommige sliepen verder, andere werden wakker en bleven wakker. Rond 8:00 was iedereen eruit. Even snel ontbijten en daarna de laatste dingen opruimen en inpakken. Rond 9:00 waren we voor 99% klaar. Het was toen relatief rustig met regen, dus de auto even met de kont in de garage om het inladen droog en gemakkelijk te doen. Rond 9:30 (het was ondertussen weer serieus gaan regenen) zijn we dan weg gereden. Nog even langs de benzinepomp, want de auto had een beetje dorst: een halve tank zat er nog in. Aangezien de pin het niet deed, hadden we zoiets van: "Dat komt onderweg wel". We hebben de bijna de hele highway 27 afgereden. Net voorbij South Bay zag ik dat de auto nou toch echt wel dorst begon te krijgen. De eerstvolgende benzinepomp pakken we, dachten we. Daar hadden we ons lelijk op verkeken. Tussen South Bay en Weston, 47 mijl, is dus geen benzinepomp te herkennen en zit je dan met dichtgeknepen billen of je een volgend benzinepomp wel zou halen. Er staat immers een fikse boete op een auto zonder brandstof (heb ik me laten vertellen). Op de laatste druppels zagen we net buiten Weston een benzinepomp aan de overkant van de weg. De eerste beste afslag nemen (een kleine mijl verder) en omdraaien om te tanken.

Met een volle tank zijn we weer verder gegaan. Maar ook de honger (of trek, het is maar net hoe je het noemt) begon in ene op te spelen. EN heel erg firs oogde het daar niet, dus verder rijden. Tijdstip 13:15. Ter hoogte van Palm Springs North zijn we de 997 op gegaan. Deze hele weg wordt vernieuwd: 35 mijl afleggen met 45 mph schiet dan niet echt op. Zeker als je ook nog eens niet mag inhalen. In Redland zijn we even van de route afgegaan om een lekkere pizza te eten. Dit was echt een goede pizza. Ik vermoed zelfs, dat de eigenaar Italiaans is. Het uiterlijk had hij in ieder geval wel. Rond 14:30 de laatste 10 mijl afleggen. Om ongeveer 15:00 kwamen we aan op de plek van bestemming. Met regen. Bijna de hele rit hebben we regen gehad, met flinke wind. Alleen het stukje onbewoond gebied tussen South Bay en Weston was het even droog, maar het bleef wel dreigen met regen in de lucht.

Ons nieuwe onderkomen is wel even wennen, na alle luxe die we in Haines City hadden. Geen privézwembad (dit wisten we van te voren al), beschadigde bank, geopend eten in de koelkast en vriezer, kapotte lamellen in de slaapkamers, deuren die niet meer in de sponningen hangen, geen normale drinkglazen (1 longdrinkglas en verder wijn- en likeurglazen), achtergelaten kleding door de vorige huurders en problemen om ingelogd te komen op Internet. Na even rustig alles op ons te laten hebben ingewerkt (ook de verjaardagsversiering die Sabrina geregeld heeft met de verhuurder), vonden we de oplossing voor Internet: de WPS-knop op de router. Snel de laptop van Hans en mij ingelogd, en daarna een DDOS-aanval op de router uitvoeren: alle overige apparaten gelijktijdig aanmelden op het netwerk. Dit vond de router niet leuk, en geen enkel apparaat kon worden aangemeld. Dan eerst maar even boodschappen doen voor morgenochtend. Bij terugkomst alle apparaten stuk voor stuk aangemeld, en we hadden allemaal weer contact met de buitenwereld. Wat een opluchting voor iedereen.

Met dat je weer verbonden bent met de buitenwereld, kan je dan ook gelijk je blog weer doen. Na het gebak (op verzoek van Nikita cupcakes, welke zij niet had opgegeten want ze waren te zoet) ben ik maar gaan tikken. En niet alleen dit blog, ook naar de eigenaar van het appartement. We hadden de problemen al telefonisch gemeld, maar toch nog even een mailtje gestuurd voor de zekerheid, met wat fotootjes.

Wij zijn nu allemaal redelijk af en moe. Het zal dan ook niet laat worden, denk ik. Voor mij in ieder geval niet. Ik ga even douchen en daarna naar bed. bijna 5 uurtjes sturen met k.tweer hakt er redelijk in.

Ik weet nog niet wat we morgen gaan doen, dat bespreken we zo nog even. Maar voor nu, zijn jullie weer op de hoogte van onze reis en aankomst in ons nieuwe onderkomen.

Volgen jullie ons morgen weer? Ik heb er nu al zin in.

Dikke kussen en veel liefs van ons,

Nel, Hans, Sabrina, Bas en Nikita